சிந்து நதி, இந்திய நாகரிகத்தின் தொட்டிலாகவும், தெற்காசியாவின் உயிர்நாடியாகவும் திகழ்கிறது. இதன் நீளம் சுமார் 3,180 கிலோமீட்டர்கள். திபெத்தில் உள்ள கைலாஷ் மலைத்தொடரில் உற்பத்தியாகும் இந்த நதி, இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தான் வழியாக பாய்ந்து அரபிக்கடலில் கலக்கிறது. சிந்து நதி வெறும் நீர்நிலையாக மட்டுமல்லாமல், பல நூற்றாண்டுகளாக வரலாற்றின் போக்கையே தீர்மானிக்கும் சக்தியாகவும் இருந்து வந்துள்ளது.
வரலாற்றுப் பெருமை
சிந்து நதிப் பள்ளத்தாக்கு உலகின் மிகப் பழமையான நாகரிகங்களில் ஒன்றான சிந்து சமவெளி நாகரிகத்தின் தாயகமாக விளங்கியது. மொஹஞ்சதாரோ மற்றும் ஹரப்பா போன்ற புகழ்பெற்ற நகரங்கள் இந்த நதிக்கரையில் செழித்தோங்கின. திட்டமிடப்பட்ட நகர அமைப்பு, மேம்பட்ட வடிகால் வசதி, மற்றும் கலைநயமிக்க கைவினைப் பொருட்கள் சிந்து சமவெளி மக்களின் உயர்வான வாழ்க்கை முறையை பறைசாற்றுகின்றன. இந்த நாகரிகம் சுமார் கி.மு. 3300 முதல் கி.மு. 1300 வரை நீடித்து, தெற்காசியாவின் வரலாற்றில் ஒரு பொற்காலமாக திகழ்ந்தது.
ஆரியர்கள் கிமு 1500 முதல் குழுவாக ஆசிய புல்வெளிகளில் இருந்து ஆடுமாடுகளை மேய்த்துகொண்டு இங்கே வந்தனர். ஹிந்துகுஷ் மலையில் உள்ள கைபர் பள்ளத்தாக்கின் வழியாக இந்தியத் தீபகற்பத்திற்குள் நுழைந்த அவர்களை தடுத்தது சிந்து நதிதான்.
ஆகையால், அவர்கள் நீண்ட ஆண்டுகள் சிந்துநதியில் அக்கரையில் வாழ்ந்தபோது சிந்து முக்கியத்துவம் பெற்றிருந்தது. ரிக் வேதத்தில் இந்த நதி ‘சிந்து’ என்ற பெயரில் பலமுறை குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது பாரசீகர்கள் சிந்து நதியை ‘ஹிந்து’ என்று அழைத்தனர். இந்த பெயரே பின்னர் இந்தியாவுக்கு நிலைத்தது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
போர்க்களமாக சிந்து நதி
சிந்து நதி பல நூற்றாண்டுகளாக பல்வேறு படையெடுப்புகளுக்கும் போர்களுக்கும் சாட்சியாக இருந்துள்ளது. அதன் வளமான நிலமும், நீர் ஆதாரமும் பல ஆட்சியாளர்களை கவர்ந்திழுத்தன.
அலெக்சாண்டர்: கி.மு. 326இல் மகா அலெக்சாண்டர் சிந்து நதியை (இன்றைய ராவல்பிண்டி என்ற பாகிஸ்தான் நகரம்) கடந்து இந்திய வட எல்லையை ஒட்டியுள்ள பாகிஸ்தானின் ஜீலம் என்ற நகரின் ஓடும் ஜீலம் ஆற்றின் கரையில் போரஸ் என்ற மன்னரோடு போரிட்ட வரலாற்றையும் சிந்து சுமந்துள்ளது.
அரபுப் படையெடுப்புகள்: 8ஆம் நூற்றாண்டில் முகமது பின் காசிம் சிந்து பகுதியை கைப்பற்றினார். இது இந்தியாவில் இசுலாமிய ஆட்சியின் தொடக்கமாக அமைந்தது. சிந்து நதி இப்பகுதியின் அரசியல் மற்றும் கலாச்சார மாற்றங்களுக்கு வழிவகுத்தது. முகலாயர்கள்: 16ஆம் நூற்றாண்டில் பாபர் சிந்து நதியைக் கடந்து இந்தியாவை நிறுவினார். முகலாயர்கள் சிந்து நதிப் பள்ளத்தாக்கின் வளத்தை நன்கு பயன்படுத்தினர். விவசாயம் மற்றும் வணிகம் செழித்தோங்கின. சிந்து நதி ஒரு முக்கிய நீர்வழிப் பாதையாகவும் வணிக மய்யமாகவும் திகழ்ந்தது.
யுவாங் சுவாங் என்ற சீன பவுத்த பயணி மற்றும் அறிஞர், 7-ஆம் நூற்றாண்டில் இந்தியாவிற்கு பயணம் செய்தார். அவரது பயணக் குறிப்புகள், இந்தியாவின் வரலாறு, கலாச்சாரம் மற்றும் பவுத்தத்தைப் பற்றிய முக்கிய தகவல்களை வழங்குகின்றன. சிந்து நதி பற்றி அவரது குறிப்புகளில், அவர் அதன் புவியியல் முக்கியத்துவத்தையும், அப்பகுதியில் இருந்த பவுத்த தலங்களையும் குறிப்பிடுகிறார்.
சிந்து நதி, இந்திய துணைக் கண்டத்தின் முக்கிய நதிகளில் ஒன்றாக, பண்டைய காலத்தில் பவுத்த மய்யங்களுக்கும், வர்த்தக பாதைகளுக்கும் முக்கியமானதாக இருந்தது. யுவாங் சுவாங், சிந்து நதி பகுதியில் உள்ள தட்சசீலம் (Taxila) போன்ற இடங்களைப் பற்றி விரிவாக எழுதியுள்ளார், அங்கு பவுத்த கல்வி மய்யங்கள் செழித்திருந்தன. அவரது பயணக் குறிப்புகள், சிந்து நதி பள்ளத்தாக்கு நாகரிகத்தின் காலத்திற்குப் பிறகு, அப்பகுதியின் சமய மற்றும் சமூக நிலைமைகளைப் புரிந்து கொள்ள உதவுகின்றன. மேலும், சிந்து நதியின் கரையோரம் இருந்த பவுத்த விகாரைகள் மற்றும் கலாச்சார ஒருமைப்பாடு பற்றியும் அவர் குறிப்பிடுகிறார்.
அவர் 15 ஆண்டுகள் இந்தியாவில் இருந்தார். அதன் பிறகு அவர் சுமார் 3 லட்சத்திற்கும் மேற்பட்ட ஆட்டின் தோலால் அட்டைபோடப்பட்ட நூல்களைக் கொண்டு சென்றார். இவர் சிந்து நதியைக் கடக்கும் போது ஏற்பட்ட மழை மற்றும் வெள்ளம் காரணமாக நூல்களில் பல சிந்து நதியில் அடித்துச்செல்லப்பட்டது.
இருப்பினும் பல ஆயிரம் நூல்களைக் காப்பாற்றி மறுகரை சேர்ந்தார். அவர் சிந்துநதிக்கரையின் ஓட்டத்தின் போக்கில் பல கிலோமீட்டர் தூரம் சென்று அங்குள்ள மக்களின் உதவியோடு கரை ஒதுங்கிய நூல்களை சேகரித்தார் என்று சீன பதிவுகள் கூறுகிறது. இவ்வாறு ஒரு அழகிய வரலாற்றை சிந்து நமக்கு கொடுத்துள்ளது.
முகலாயர்களின் பங்களிப்பு
முகலாயப் பேரரசு சிந்து நதிப் பள்ளத்தாக்கில் நீண்ட காலம் ஆட்சி செய்தது. அவர்கள் விவசாயத்தை மேம்படுத்த பாசன வசதிகளை உருவாக்கினர். வணிகத்தை ஊக்குவித்தனர். சிந்து நதிக்கரையில் பல நகரங்கள் மற்றும் கோட்டைகள் கட்டப்பட்டன. லாகூர் போன்ற நகரங்கள் முகலாயர்களின் ஆட்சியில் முக்கியத்துவம் பெற்றன. சிந்து நதி இப்பகுதியின் பொருளாதார மற்றும் கலாச்சார மய்யமாக விளங்கியது. முகலாயர்களின் கலை, கட்டடக்கலை மற்றும் நிர்வாக முறைகள் சிந்து நதிப் பள்ளத்தாக்கில் ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தின.
நவீன காலத்தில் சிந்து நதி
இந்தியாவும் பாகிஸ்தானும் பிரிந்த பிறகு சிந்து நதி நீரைப் பங்கிடுவது ஒரு சிக்கலான பிரச்சினையாக உருவெடுத்தது. 1960ஆம் ஆண்டு ஏற்பட்ட சிந்து நதி நீர் ஒப்பந்தம் இரு நாடுகளுக்கும் இடையே நீரைப் பங்கிடுவதற்கான ஒரு framework-அய் உருவாக்கியது. இருப்பினும், காலநிலை மாற்றம் மற்றும் அதிகரித்து வரும் நீர் தேவை காரணமாக இந்த ஒப்பந்தம் அவ்வப்போது சவால்களை சந்திக்கிறது.
சிந்து நதி இன்று சுற்றுச்சூழல் சீர்கேடு, மாசுபாடு மற்றும் நீர் பற்றாக்குறை போன்ற பல பிரச்சனைகளை எதிர்கொள்கிறது. இந்த நதியின் நீரை நம்பி வாழும் மில்லியன் கணக்கான மக்களின் வாழ்வாதாரம் கேள்விக்குறியாகியுள்ளது. சிந்து நதியைப் பாதுகாப்பதும், அதன் வளங்களை நிலையான முறையில் பயன்படுத்துவதும் இப்பிராந்தியத்தின் எதிர்காலத்திற்கு மிகவும் முக்கியமானது.
சிந்து நதி வெறும் ஒரு நதி மட்டுமல்ல. அது ஒரு நாகரிகத்தின் அடையாளம், வரலாற்றின் சாட்சி, பல போர்களின் களம், மற்றும் பல்வேறு கலாச்சாரங்களின் சங்கமம். யுவாங் சுவாங் போன்ற பயணிகள் மற்றும் முகலாயர்கள் போன்ற ஆட்சியாளர்களின் பங்களிப்பு இந்த நதியின் முக்கியத்துவத்தை மேலும் உயர்த்துகிறது. சிந்து நதியின் வரலாறு தெற்காசியாவின் வரலாற்றோடு பின்னிப்பிணைந்துள்ளது. இந்த நதியின் எதிர்காலத்தைப் பாதுகாப்பது இப்பிராந்தியத்தின் வளமான பாரம்பரியத்தையும், மக்களின் வாழ்வாதாரத்தையும் உறுதி செய்யும் ஒரு முக்கியமான கடமையாகும்.
