“பிராமணாள் கஃபே” போன்ற பெயர்ப் பலகைகளை பிராமணர்களின் சமூக-பொருளாதார ஆதிக்கத்தின் அடையாள மாகக் கண்டு, கடுமையாக எதிர்த்தார். இது அவரது வாழ்நாள் முழுக்க நடந்த சமூக சீர்திருத்தப் போராட்டங்களின் ஒரு பகுதி. குறிப்பாக, 1957-1958 காலகட்டத்தில் இது உச்சமடைந்தது. பெரியார் கருதியபடி, “பிராமண” என்ற பெயரிடுதல் பிராமணர்களின் சமூக மேன்மையை வலியுறுத்தி, வேறு ஜாதிகளை (குறிப்பாக திராவிடர்களை) இழிவுபடுத்துவது. இது உணவகங்கள், வணிகங்கள், பள்ளிகள் போன்றவற்றில் பரவலாக இருந்தது. பெரியார் இதை “பிராமணர்
களின் பொருளாதார ஆதிக்கத்தின்” அறிகுறி யாகப் பார்த்தார். 1944இல் உருவான திராவிடர் கழகம் சார்பில் பெரியார் இத்தகைய பெயர்களை மாற்றக் கோரிய போராட்டங்களைத் தொடங்கினார். சமூக சமத்துவத்திற்கு எதிரான ஜாதியை ஒழிக்க இது அடிப்படை வேலைத்திட்டம் என்றும் கருதினார்.
முக்கிய நிகழ்வு: முரளி
கஃபே போராட்டம் (1957-1958)
போராட்ட விவரங்கள்:
1957 டிசம்பர் 29இல், திராவிடர் கழகத் தின் நாகர்கோயில் பொதுக் கூட்டத்தில் இதற்கு எதிரான தீர்மானம் நிறைவேற்றப்
பட்டது. இதற்கான போராட்ட அறிவிப்பை தந்தை பெரியார் வெளியிட்டு ஒரு காலக்கெடு விதித்தார். பல பார்ப்பன விடுதிகள் பிராமணர் பெயரை நீக்கி விட்டனர். அவ்வாறு நீக்க முடியாது என்று அடம் பிடித்த திருவல்லிக்கேணி முரளியை பிராமணாள் கபே என்னும் உணவு விடுதியில் இந்த போராட்டத்தை தொடங்கினார் தந்தை பெரியார்.
1958 முதல், தினசரி போராட்டங்கள் தொடங்கின. பலகைகளை அழிப்பது, கருப்புக்கொடி காட்டுவது, ஸ்திர விரோதம் போன்றவை நடந்தன. 8 மாதங்களில் 1,010 பேர் சிறை சென்றனர். சிறைக்கொடுமைகளால் 10 பேர் இறந்தனர் (அவர்களில் ஒருவர் திருச்சி சின்னசாமி, 1958 செப்டம்பர் 8).
பெரியார் தானும் கலந்துகொண்டு, பலியானவர்களின் சவ அடக்கத்தில் பங்கேற்றார். வெற்றி: 1958 மார்ச் 22 அன்று, உணவகம் “முரளீஸ் அய்டியல்
காபி சாப்பாடு ஒட்டல்” என்று பெயர் மாற்றியது.
