பூமியில் பல லாவா குழாய்கள் உள்ளன, இவை எவ்விதமாகவோ “லாவா ஆறுகளின் வாயில்களாக செயல்படுகின்றன, அவை ஏதோ ஒரு காலத்தில் எரிமலைக் காற்றோட்டம் அல்லது பிளவுகள் வழியாக கீழே சென்றுள்ளன”. பூமி போல, செவ்வாய் மற்றும் நிலாவிலும் லாவா குழாய்கள் உள்ளன. எனினும், சமீபத்திய ஆய்வின்படி, அவை பூமியில் உள்ளவற்றை விட நிலாவில் 100 மடங்கு மற்றும் செவ்வாயில் 1,000 மடங்கு பெரியவையாக உள்ளன.
“லாவா குழாய்கள் இடைவிடாத சூரிய கதிர் மற்றும் பெருவெளியில் இருந்து வரும் கதிர்வீச்சுகளிலிருந்து, மற்றும் எரிகல் தாக்குதல்களிலிருந்து நிலையான பாதுகாப்பை வழங்கக்கூடியவை,”
“மேலும், அவை பகல் நேர கடுமையான வெப்பம் மற்றும் இரவில் கொடுமையான குளிரில் இருந்தும் காப்பாற்றும் அரணாகவும் திகழ்கிறது.
ஒரு காலத்தில் நிலவு மற்றும் செவ்வாய் கோளில் உயிரோட்டமாக இருக்கும் போது அவற்றின் மய்யத்தில் இருந்து வெளிவந்த எரிமலைக் குழம்பு வந்த பாதைகள் தான் இந்த லாவா டியூப் என்ப்படும் லாவா குழாய்கள்.
லாவா குழாய்கள் நிலவு மற்றும் செவ்வாயில் மக்கள் தங்கி ஆய்வு செய்ய மிகவும் தேவையான ஒன்றாக இருக்கும்.
எதிர்கால விண்வெளி ஆராய்ச்சிகளுக்கு லாவா குகை எவ்வாறு உதவும்?
55 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சந்திரனில் முதலில் தரையிறங்கிய இடத்திற்கு சற்று தொலைவில் நிலவில் ஒரு குகை இருப்பதை அறிவியலாளர்கள் உறுதிப்படுத்தியுள்ளனர். இந்த கண்டுபிடிப்பு, எதிர்காலத்தில், விண்வெளி வீரர்களுக்கு சந்திரனில் ஒரு வரவேற்பு வாழ்விடத்தை வழங்க முடியும்.
கண்டுபிடிப்பு
நேச்சர் அஸ்ட்ரோனமி இதழில் வெளியிடப்பட்ட ‘மேர் டிரான்குவிலிடாடிஸ் குழிக்குக் கீழே சந்திரனில் அணுகக்கூடிய குகை வழித்தடத்தின் ரேடார் ஆதாரம்’ என்ற தலைப்பில் ஒரு ஆய்வுக் கட்டுரை வெளியிடப்பட்டது, இது நிலவின் மேற்பரப்பில் பெரிய, இருண்ட, பாசால்டிக் சமவெளிகளில் பரந்து விரிந்து கிடக்கும் நிலவின் அமைதிக் கடலில் நிலவு குகை இருப்பதை நிறுவியது.
1969இல் விண்வெளி வீரர்களான நீல் ஆம்ஸ்ட்ராங் மற்றும் பஸ் ஆல்ட்ரின் சந்திரனில் இறங்கிய இடத்திலிருந்து 400 கிலோமீட்டர் தொலைவில் அமைந்துள்ள இந்த குகை தோராயமாக 45 மீட்டர் அகலமும் 80 மீட்டர் நீளமும் கொண்டது, அதாவது 14 டென்னிஸ் மைதானங்களுக்கு சமமான பரப்பளவு கொண்டது. சந்திர குகைகள் இருப்பதாக 50 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாகக் கோட்பாட்டளவில் கூறப்பட்டு வரும் நிலையில், குகையின் நுழைவுப் புள்ளி கண்டுபிடிக்கப்படுவது இதுவே முதல் முறை.
ஆய்வு ஆசிரியர்கள் லியோனார்டோ கேரர், லோரென்சோ புரூஸ்ஸோன் மற்றும் பலர் 2010 இல் நாசாவின் லூனார் ரீகனைசென்ஸ் ஆர்பிட்டர் (எல்.ஆர்.ஓ) விண்கலத்தால் எடுக்கப்பட்ட ஒளிப் படங்களை பகுப்பாய்வு செய்தனர், இது சந்திரனில் அறியப்பட்ட ஆழமான குழியைக் கொண்டுள்ளது. ஒரு எரிமலைக் குழலின் சரிவால் உருவாக்கப்பட்ட குகையின் நுழைவுப் புள்ளி அந்தக் குழி என்று அவர்கள் முடிவு செய்தனர் – குளிர்ந்த எரிமலைக்குழம்புக்கு அடியில் உருகிய எரிமலை பாயும் போது ஒரு சுரங்கப்பாதை உருவாகிறது. கிண்ண வடிவிலான மற்றும் சிறுகோள் அல்லது வால்மீன் தாக்குதலின் விளைவாக இருக்கும் பள்ளங்களுக்கு மாறாக, பெரிய செங்குத்தான சுவர்கள் கொண்ட பள்ளமாக தோன்றுகிறது. குறைந்தபட்சம் அத்தகைய 200 குழிகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன, அவற்றில் 16 எரிமலைக் குழம்புகள் சரிந்து விழுந்ததில் உருவானதாக நம்பப்படுகிறது, இது ஒரு பில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு உருவான எரிமலை செயல்பாட்டின் விளைவைக் குறிக்கிறது.
கடுமையான நிலவு நிலைகளில் இருந்து மனிதர்களைப் பாதுகாத்தல்
நிலவு பூமியை விட 150 மடங்கு வலிமையான சூரியக் கதிர்வீச்சுக்கு ஆளாகிறது, சந்திரனின் மேற்பரப்பு பகலில் சுமார் 127 டிகிரி செல்சியஸ் வரை வெப்பமடைகிறது, மேலும் இரவில் -173 டிகிரி செல்சியஸ் வரை குளிர்ச்சியடைகிறது என்று நாசா கூறுகிறது.
இருப்பினும், சமீபத்தில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட குகைகள், நிலையான சராசரி வெப்பநிலை சுமார் 17 டிகிரி செல்சியஸைக் கொண்டுள்ளன. அவை சந்திரனில் உள்ள மனித ஆய்வாளர்களை கதிர்வீச்சு மற்றும் நுண்ணிய விண்கற்களின் ஆபத்துகளிலிருந்து பாதுகாக்கும். இது, எதிர்கால நிலவின் தளத்தை அல்லது அவசரகால தங்குமிடத்தை நிறுவுவதற்கான சாத்தியமான இடமாக மாற்றும் என்று அறிவியலாளர்கள் நம்புகின்றனர்.
இருப்பினும், அத்தகைய குகைகளின் ஆழம் காரணமாக அதனை பயன்படுத்துவது ஒரு சவாலாக இருக்கலாம். அவை பனிச்சரிவு மற்றும் குகைக்குள் நுழைவதற்கான அபாயங்களையும் கொண்டிருக்கக் கூடும்.
நிலத்தில் ஊடுருவக்கூடிய ரேடார், ரோபோக்கள் அல்லது கேமராக்களைப் பயன்படுத்தி குகையின் பண்புகளை, குறிப்பாக குகைகளின் கட்டமைப்பு நிலைத்தன்மையைப் புரிந்துகொள்வதற்கும் வரைபடமாக்குவதற்கும் மேலும் ஆராய்ச்சி தேவைப்படுகிறது. முற்றிலும் சாத்தியமான வாழ்விடங்களாக மாற, குகைகளுக்கு இயக்கம் அல்லது நில அதிர்வு நடவடிக்கைகளை கண்காணிக்கும் அமைப்புகளும், குகை இடிந்து விழுந்தால் விண்வெளி வீரர்கள் தங்குவதற்கு பாதுகாப்பு மண்டலங்களும் தேவைப்படும்.
