‘தமிழ்நாடு’ என்று அண்ணா சூட்டிய பெயர்:
திராவிட இயக்கத்தின் தனிப்பெரும் பெருமை (18.7.1968)
திராவிட இயக்கத்தின் தனிப்பெரும் பெருமை (18.7.1968)
இன்றைய நாள் (ஜூலை 18), சென்னை மாகாணம் தமிழ்நாடு என்று அன்றைய முதலமைச்சர் அறிஞர் அண்ணாவால் தமிழ்நாடு சட்டப் பேரவையில் பெயர் சூட்டப்பட்ட பொன்னாள். இது வெறும் பெயர் மாற்றம் மட்டுமல்ல, தமிழ் மொழியின் மீதும், தமிழர் பண்பாட்டின் மீதும் திராவிட இயக்கம் கொண்டிருந்த ஆழ்ந்த பற்றின் வெளிப்பாடாகும்.
சுதந்திரத்திற்குப் பிறகும், சென்னை மாகாணம் என்ற பெயரே நீடித்து வந்தது. இது தமிழ் அடையாளத்தை முழுமையாகப் பிரதிபலிக்கவில்லை என்ற ஆதங்கம் பரவலாக இருந்தது. இந்த உணர்வுகளைப் புரிந்துகொண்டு, மொழியியல் அடிப்படையில் மாநிலங்களைப் பிரிக்க கோரிக்கைகள் வலுத்த காலத்தில், அறிஞர் அண்ணா தலைமையிலான திராவிட முன்னேற்றக் கழக அரசு, 1967ஆம் ஆண்டு ஆட்சிக்கு வந்ததும், இந்தப் பெயர் மாற்றத்திற்கு முக்கியத்துவம் அளித்தது. சென்னை மாநிலத்திற்குத் தமிழ்நாடு என்று பெயர் சூட்டப்பட வேண்டும் என்று தொடர்ந்து திராவிடர் கழகம் வலியுறுத்தி வந்தது. 1938 செப்டம்பர் 11 அன்று இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தின் சென்னை கடற்கரைக் கூட்டத்தில் தமிழ்நாடு தமிழர்க்கே!’ என்று முழங்கினார் தந்தை பெரியார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
நீண்ட நெடிய போராட்டங்களுக்கும், விவாதங்களுக்கும் பிறகு, 1968ஆம் ஆண்டு ஜூலை 18 அன்று, சென்னை மாகாணம், தமிழ்நாடு எனப் பெயர் மாற்றப்பட்டது. இந்தச் சட்டம், இந்தியாவின் மாநிலப் பெயர்களில் தனித்துவமான ஒரு அடையாளத்தைச் சூட்டியது. இது வெறும் நிர்வாகப் பெயர் மாற்றம் மட்டுமல்ல, தமிழர் தன்மானத்தின், தமிழ் உணர்வின் மகத்தான வெற்றியாகப் பார்க்கப்பட்டது.
விருதுநகரில் சங்கரலிங்க நாடார் தமிழ்நாடு என்று பெயர் சூட்ட வேண்டும் என்று விருதுநகரில் சங்கரலிங்க நாடார் சாகும் வரை உண்ணாவிரதம் இருந்தார்.
‘தமிழ்நாடு’ என்ற பெயர், சங்கம் மருவிய காலத்திலேயே பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது என்பதற்கு இலக்கியச் சான்றுகள் உள்ளன.
« “திங்கட் செல்வன் கதிரொளி போல
« மங்கலாகா வாய்மொழி உலகம்
« போற்றும் தமிழ்நாடும் வாழியவே”
இந்தப் பாடல் வரிகள், ‘தமிழ்நாடு’ என்ற சொல், தொன்றுதொட்டுத் தமிழ் மண்ணுக்கும், அதன் மக்களுக்கும் உரிய அடையாளமாக இருந்திருக்கிறது என்பதைத் தெளிவுபடுத்துகின்றன.
வைக்கம் போராட்டம்: பெரியாரின் இரண்டாம் சிறைவாசம் (18.07.1924 – 31.08.1924)
வைக்கம் போராட்டம், அன்றைய திருவாங்கூர் சமஸ்தானத்தில் (இன்றைய கேரளா) தீண்டாமைக்கு எதிராகவும், அனைத்து ஜாதியினரும் பொதுப் பாதைகளைப் பயன்படுத்தும் உரிமைக்காகவும் நடைபெற்ற ஒரு வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்கப் போராட்டம்
இரண்டாம் முறை கைது: ஜூலை 18, 1924
வைக்கம் போராட்டத்தில் கலந்துகொண்டதற்காகப் பெரியார் ஏற்ெகனவே ஒருமுறை கைது செய்யப்பட்டு சிறைவாசம் அனுபவித்திருந்தார். எனினும், அவரது போராட்ட உறுதி சற்றும் குறையவில்லை. 1924ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் 18ஆம் தேதி, வைக்கம் சத்தியாகிரகத்தில் தீவிரமாகப் பங்கேற்றதற்காக அவர் இரண்டாவது முறையாகக் கைது செய்யப்பட்டார்.
இரண்டாவது முறை அவருக்கு கடுங்காவல் தண்டனை வழங்கப்பட்டு திருவாங்கூர் சமஸ்தானத்தின் திருவாங்கூர் சென்ட்ரல் ஜெயில் சிறைச்சாலையில் அடைக்கப்பட்டார்.
பெரியார் சிறையில் அடைக்கப்பட்டதும், அவரது கைகளில் விலங்குகள் பூட்டப்பட்டன. அதுமட்டுமல்லாமல், அவர் கொலைக் குற்றவாளிகளுடன் அடைக்கப்பட்டார். இது அவரை மனரீதியாகவும், உடல்ரீதியாகவும் சித்திரவதை செய்யும் ஒரு முயற்சி. ஒரு சமூக சீர்திருத்தவாதியை, சமத்துவம் மற்றும் நீதிக்காகப் போராடுபவரை, குற்றவாளிகளுக்கு நிகராக நடத்துவது என்பது அன்றைய திருவிதாங்கூர் அரசின் அடக்குமுறையைக் காட்டுகிறது.
இந்தக் கடுமையான சிறைவாசம், பெரியாரின் உறுதியைக் குலைப்பதற்குப் பதிலாக, அவரது போராட்ட மனப்பான்மையைப் பன்மடங்கு அதிகரித்தது. சிறைக்குள்ளும் அவர் தனது கொள்கைகளில் உறுதியாக இருந்தார். பெரியாருக்கு அளிக்கப்பட்ட இந்த அதிகப்பட்ச தண்டனை, வைக்கம் போராட்டத்தின் நியாயத்தையும், அன்றைய சமூகத்தின் ஏற்றத்தாழ்வுகளையும் வெளிப்படுத்தியது.
சிறைவாசம் மற்றும் போராட்டத்தின் தொடர்ச்சி
பெரியார் 1924 ஆகஸ்ட் மாதம் 31ஆம் தேதி வரை, மொத்தம் 44 நாட்கள் திருவாங்கூர் சென்ட்ரல் ஜெயில் சிறையில் இருந்தார். சிறைக்குள்ளும் அவரது மனம் சுதந்திரத்திற்காகவும், சமத்துவத்திற்காகவும் தொடர்ந்து சிந்தித்துக்கொண்டிருந்தது. அவரது இந்தக் கைது, தமிழ்நாட்டிலும் பிற பகுதிகளிலும் பெரும் அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்தியது. பெரியாரின் தியாகமும், போராட்ட உறுதியும் மக்களைப் பெரிதும் கவர்ந்தது.
வைக்கம் போராட்டம், வெறும் சாலையில் நடப்பதற்காக உரிமைக்கான போராட்டமாக மட்டுமல்லாமல், சமூக நீதி மற்றும் தீண்டாமை ஒழிப்புக்கான ஒரு பெரும் இயக்கமாகப் பரிணமித்தது. பெரியாரின் தொடர்ச்சியான பங்களிப்பு, அவரது தலைமையால், வைக்கம் போராட்டம் ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தது. அவரது இந்த இரண்டாவது சிறைவாசமும், சமூகப் போராட்ட வரலாற்றில் ஒரு முக்கிய அத்தியாயமாகப் பதிவாகியுள்ளது.