உயர் கல்விக்கு உதவிய உன்னதத்தாய்

வாழ்க்கை முழுதும் துயரங்களைச் சுமந்தவர் ஆயி பூரணம் அம்மாள். பார்க்க ரொம்பவே எளிமையாக இருக்கிறார். ஆனால் 7 கோடி ரூபாய் மதிப்புள்ள தனக்குச் சொந்தமான நிலத்தை அரசுப் பள்ளிக்கு எழுதிக்கொடுத்துவிட்டு, தனது செயற் கரிய செயலை கொஞ்சமும் விளம்பரப்படுத்திக் கொள்ளாமல், மாவட்ட முதன்மைக் கல்வி அலுவலரிடம் பதிவு செய்த ஆவணத்தை ஒப் படைத்துவிட்டு, வழக்கமான வங்கிப் பணியில் கரைந்து போனவரிடம் பேசியபோது:
நா தழுதழுக்க, கண்களை கண்ணீர் திரையிட பேச ஆரம்பித்தார். ‘‘எனது மகள் ஜனனி. இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இறந்துவிட்டாள். இறப் பதற்கு முன்பு அவள் சொன்ன வார்த்தை, “இல்லாதவர்களுக்கு செய்” என்பதே. அவளின் ஆசையை நிறைவேற்ற வேண்டும் என்பதைத் தவிர வேறெந்த சிந்தனையும் இதில் இல்லை. இதனை ஊடகங்களில் வெளிப்படுத்த வேண்டும் என்ற எண்ணமும் எனக்கு இல்லை’’ என்றவரை வற்புறுத்தி கேட்கவே, மேலே தொடர்ந்தார்.
‘‘என் பெயர் ஆயி என்கிற பூரணம். நான் பிறந்தது மதுரை ஒத்தக்கடை அருகே யானைமலை கொடிக்குளம். அது ஒரு சிறிய கிராமம். எனக்கு முன் பிறந்தவர்கள் 5 சகோதரிகள் மற்றும் இரண்டு சகோதரர்கள். நான்தான் வீட்டில் கடைசி. இதே பள்ளியில்தான் 5ஆம் வகுப்புவரை படித்தேன். 88இல் எனக்குத் திருமணம் நடந்தது. கணவர் கனரா வங்கியில் பணியாற்றி வந்தார். 89இல் எங்களுக்கு மகள் ஜனனி பிறந்தாள். மகிழ்ச்சியாகச் சென்ற எங்கள் வாழ்க்கையில் புயல் வீச ஆரம்பித்தது. என் மகள் பிறந்த இரண்டே ஆண்டுகளில் கணவர் சாலை விபத்தில் மரணம் அடைந்தார். இது நடந்தது 91இல்.
பத்தாம் வகுப்புவரை நான் படித்திருந்ததால், கணவர் பணியாற்றிய கனரா வங்கியிலேயே கருணை அடிப்படையில் எனக்கும் வேலை கிடைத்தது. மகளை நன்றாக வளர்த்து பி.காம் வரை படிக்க வைத்தேன். அவளுக்கு ஆடிட்டர் ஆகும் விருப்பம் இருந்தது. ஆனால் நானோ திருமணம் செய்து வைத்தேன். இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எனது மகள் இறந்துவிட்டாள்’’ என்றவாறு விசும்பியவர், தன்னை ஆசுவாசப்படுத்தி மேலே தொடர்ந்தார்.
‘‘என் பெண்ணின் இழப்பை என்னால் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை. இறப்பதற்கு முன்பு சொத்துக்களை, படிக்க வசதி இல்லாத ஏழை மாணவர்களின் கல்விக்கு பயன்படுத்த வேண்டும் எனக் கேட்டுக்கொண்டாள். இவ்வளவு பெரிய சொத்தை விற்று என் மகள் பெயரில் டிரஸ்ட் தொடங்கி பிறருக்கு உதவி செய்வதெல்லாம் தனி ஒருத்தியாக என்னால் முடியாத காரியம் என்பதால், அழியாத சொத்து கல்வியே என சிந்தித்து, நான் படித்த அரசுப் பள்ளியை உயர்நிலை பள்ளியாக மாற்ற எழுதிக் கொடுத்துவிட முடிவு செய்தேன்.
இடத்தை பள்ளிக்கு தானமாக மாற்றிக் கொடுப்பதில் அரசு சார்ந்த நடைமுறைகள் பலவும் இருந்தது. உறவினர்களின் உதவியோடு ஒவ்வொன் றாக சரிசெய்து, முறைப்படி பத்திரவுப் பதிவும் நடந்து முடிந்தது. அதைத் தொடர்ந்து மாவட்ட முதன்மைக் கல்வி அலுவலரிடத்தில் பத்திரத்தை ஒப்படைத்தேன். இவ்வளவு பெரிய சொத்தை நீங்கள் பள்ளிக்கு தானமாகக் கொடுப்பதை நாங்கள் வெளியில் சொல்லாமல் இருப்பது எப்படி? எனக் கேட்டுவிட்டு, மாவட்ட கல்வி அலுவலர் இந்தச் செய்தியினை வெளியுலகிற்கு தெரியப்படுத்தினார்.
உயர் அதிகாரிகள் தலைமை அலுவலகத்திற்கு என்னை வரவழைத்து நேரில் பாராட்டினார்கள். அப்போது எம்.பி. வெங்கடேசன் அவர்களும் அங்கு வந்து என் கரங்களைப் பற்றி தனது அன்பை வெளிப்படுத்தினார். அதன் பிறகே செய்தி ஊடக வெளிச்சத்திற்கு வந்தது. பிறகு என்னோடு வேலை செய்பவர்கள், முகம் தெரியாதவர்கள் எல்லாம் என்னை வாழ்த்தினார்கள். இந்த புகழும் பாராட்டும் என் மகள் ஜனனிக்கே சேரும்’’ நா தழுதழுக்கிறார் பூரணம் அம்மாள்.