“ஆரியர் – திராவிடர்”
இந்தியத் துணைக் கண்டத்தை எடுத்துக் கொண்டால், அதில் இரு பெரும் மொழிக் குடும்பங்கள் நின்று நிலவுகின்றன. ஒன்று ‘திராவிட மொழிக் குடும்பம்’ ஆகும்; மற் றொன்று இந்தோ – அய்ரோப்பிய மொழிக் குடும்பம் என்னும் ‘ஆரிய மொழிக் குடும்பம்’ ஆகும்.
தமிழ் – தெலுங்கு – மலையாளம் – கன்னடம் – துளு – கோண்டு – கூய் – ஒராயான் – பிராகுயி போன்றவை திராவிட மொழிக் குடும்பத்தைச் சார்ந்தவையாகும்.
வேதமொழி – சமஸ்கிருதம் – பாலி – பிராகிருதம் – அப்பிரம்சம் – இந்தி – மராட்டி – குசராத்தி – சிந்தி – ஒரியா – வங்காளம் – அசாமி போன்றவை ஆரிய மொழிக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவையாகும்.
திராவிடக் குடும்பமொழிகள் மென்மையையும், உயிர் எழுத்தொலிகளையும், பின் ஒட்டுச் சொற்களையும் உடைய மொழிகளாகும். ஆரிய மொழிகள் கடுமையையும், பல ஒற்றுக்கள் இணைந்த சொல்லாக்கத்தையும், முன் ஒட்டுச் சொற்களையும் உடைய மொழிகளாகும்.
‘பெண்’, ‘கண்’, ‘வியப்பு’, ‘நீர்’ போன்ற சொற்கள் மென்மை வாய்ந்த தமிழ்ச் சொற்களாகும். ‘ஸ்திரி’, ‘அக்ஷ’, ‘ஆஸ்சரிய’, ‘ஜல’ ஆகிய சொற்கள் கடுமை வாய்ந்த வடமொழிச் சொற்களாகும்.
மூலத்திராவிட மொழியான தமிழ்மொழி, இந்தியா முழுவதும் பேசப்பட்ட மிக மிகத் தொன்மையான மொழியாகும் என்பதை, முன்னரே கண்டோம். மூலத் திராவிட மொழியான தமிழ், இட வேறுபாட்டாலும், பிற இனக் கலப்பாலும், இயற்கை மாற்றங்களாலும் சீற்றங்களாலும் தனித்தனி உருவங்களைப் பெற்றுத், தெலுங்கு – கன்னடம் – மலையாளம் – துளு போன்ற மொழிகளாக மாற்றங்கொண்டு நிலைக்கத் தலைப்பட்டன.
திராவிட மொழிச் சொற்களும், ஆரிய மொழிச் சொற்களும் தனித்தனித் தன்மையுடையனவாகும். தமிழ்மொழி வடமொழிச் சொற்களின் ஆதரவில்லாமல் இயங்கக் கூடிய தனித்தன்மையுடைய மொழியாகும்.
திராவிட மொழிகளுக்கும், ஆரிய மொழிகளுக்கும் எழுத்து முறை, அரிச்சுவடி (கிறீஜீலீணீதீமீt) போன்றவற்றில் சில ஒருமைப்பாடுகள் இருப்பதற்குக் காரணம், ஆரியர் இந்தியாவுக்கு வந்து, திராவிடரோடு கலந்ததற்குப் பிறகு, திராவிடரின் ஆக்கத்தால் ஏற்பட்ட விளைவு ஆகும். ஆரியர், திராவிடரிட மிருந்து சில செம்மையான இலக்கண முறைகளைக் கற்றுத், தம்மொழியைத் திரித்துக் கொண்டனர்.
டாக்டர் நாவலர் இரா. நெடுஞ்செழியன்,
நூல்: திராவிட இயக்க வரலாறு (முதல் தொகுதி)
குறிப்பு: இன்று நாவலர் நெடுஞ்செழியன் நினைவு நாள் (12.1.2000)
