சா.ரா.

மதுரை மாவட்டத்தில் உள்ள திருப்பரங்குன்றம் ஆதிகாலச் சமணர்கள் பற்றிப் பிரதிபலிக்கும் முக்கியமான இடமாகும்.
இங்கு அமைந்துள்ள சமணர் குடைவரைப் பள்ளிகள் தமிழ்நாட்டிலேயே மிகப் பழமையான குடைவரைக் கோவில்களில் ஒன்றாகக் கருதப்படுகிறது.
கி.மு.2ஆம் நூற்றாண்டு முதல் கி.பி. 8-9ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான காலகட்டத்தில் படிப்படியாக உருவாக்கப்பட்ட இவ்விடம், தமிழ்நாட்டில் சமண வரலாற்றின் தொடக்கப் புள்ளியாகவும் விளங்குகிறது.
மதுரை நகரிலிருந்து தெற்கே சுமார் 8 கி.மீ. தொலைவில் உள்ள திருப்பரங்குன்றம் மலையின் மேற்குப் பகுதியில் இந்தக் குடைவரைக் கோவில்கள் உள்ளன.
இவ்விடம் இந்து சமயத்தவரால் அதிகம் அறியப்பட்டாலும், மலை முழுவதும் சமணத்தின் பழங்காலச் சுவடுகளைத் தாங்கியுள்ளன.
திருப்பரங்குன்றத்தில் மூன்று முக்கிய சமணக் குடைவரைகள் உள்ளன:
மேல் மலைக் குடைவரை
இது மிகப் பழமையானது (கி.மு. 2-1 நூற்றாண்டு).
பாறையில் செதுக்கப்பட்ட தீர்த்தங்கரர்களின் உருவங்கள்: மகாவீரர், பார்சுவநாதர், பகுபலி முதலியோர்.
பகுபலியின் நின்ற கோலச் சிற்பம் தமிழ்நாட்டிலேயே மிகப் பழமையான பகுபலி சிற்பங்களில் ஒன்று. கொடியம்பம் ஏறும் தாவரங்கள் அவரது கால்களில் படர்ந்திருப்பது போன்ற நுணுக்கமான செதுக்குகள் உள்ளன. நடு மலைக் குடைவரை – இங்கு ஆதிநாதர், மகாவீரர், பார்சுவநாதர் ஆகிய மூன்று தீர்த்தங்கரர்களின் அமர்ந்த திருமேனிகள் உள்ளன.
சிற்பங்கள் பளிங்கு போன்ற மெருகுடன் செதுக்கப்பட்டுள்ளன.
கீழ் மலை (செட்டிப்பொடவு) குடைவரை
இது கி.பி. 7-8ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தது.
இங்கு பார்சுவநாதர், மகாவீரர், ஆதிநாதர் ஆகியோருடன் யட்சி-யட்சர்கள், இயக்கி போன்ற துணைத் தெய்வச் சிற்பங்களும் உள்ளன.
தமிழ் வட்டெழுத்துகளில் சமண முனிவர்களின் பெயர்களுடன் கூடிய கல்வெட்டுகள் உள்ளன – “குன்றத்தூர் குறத்தி அடிகள்”, “கண்ணகுரு குறத்தியர்” போன்றவை.
கல்வெட்டுகள்
திருப்பரங்குன்றம் சமணக் குடைவரைகளில் கிடைத்துள்ள தமிழ்-வட்டெழுத்துக் கல்வெட்டுகள் தமிழ்நாட்டில் சமண சமயம் செழித்திருந்ததற்கு மிக முக்கியமான சான்றுகளாகும்.
இவை கி.மு. 2ஆம் நூற்றாண்டு முதல் கி.பி. 10ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலானவை. இக்கல்வெட்டுகளில்: – சமண முனிவர்கள் இங்கே தங்கியிருந்து கல்விப்பணிகளை ஆற்றினர்

“தமிழ்நாட்டில் 60 விழுக்காட்டுக்கு மேலாக,
இன்றைக்கு நாம் வழிபடுகின்ற பல்வேறு பெருங்கோயில்களில் இருக்கிற சுவாமி மூர்த்தங்கள் எல்லாம் புத்தர் மற்றும் மகாவீரருடையவை”
– திரு. சுகி.சிவம்
மிகப் பழமையான கல்வெட்டுகள் (கி.மு. 2 – கி.பி. 1ஆம் நூற்றாண்டு)
- இவை தமிழ்நாட்டிலேயே மிகத் தொன்மையான தமிழ்-வட்டெழுத்துக் கல்வெட்டுகளாகும்.
- எழுத்தமைதி: கி.மு. 2ஆம் நூற்றாண்டுக்குரிய அசோகன் கால வட்டெழுத்தை ஒத்தது (ஆனால், தமிழ் மொழியில்).
- எடுத்துக்காட்டுக் கல்வெட்டு (செட்டிப்பொடவு அருகே):
- “கோயில் பட்டன் குருவி இயின்ன படுமகனை” – பொருள்: “கோயில் பட்டன் என்னும் குருவுக்கு இந்தப் படுகையை அவர் சீடர் செய்தான்.”
- மற்றொன்று: “திரு நெடுங்கடுத்தன் செய்த படுகை” – சமண முனிவர் நெடுங்கடுத்தனுக்கு அவரது மாணாக்கன் செய்த படுகை.
இக்கல்வெட்டுகள் சமணத்தில் “குரு-சீடர்” மரபு மிகத் தொன்மையானது என்பதை உறுதிப்படுத்துகின்றன
– “பாண்டிய நாட்டுக் குன்றக்குரு மகிழ்ந்த பெருங்கோட்டம்” என்ற பெயரில் இப்பகுதி அழைக்கப்பட்டது குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
சமண முனிவர்களுக்கு மாணாக்கர்கள் “குடைவரைப் படுகை” அமைத்துக் கொடுத்த செய்திகள் உள்ளன.
இவை தமிழ்நாட்டில் சமண சமயம் அரச பரிபாலனத்தையும் மக்கள் ஆதரவையும் பெற்றிருந்ததை உறுதிப்படுத்துகின்றன.
திருப்பரங்குன்றம் சமணக் குடைவரைகள் தமிழ்நாட்டில் கி.மு. 2ஆம் நூற்றாண்டிலேயே சமண மதம் ஆழமாக வேரூன்றியிருந்ததற்கு மிகத் தெளிவான ஆதாரம்.
பிற்காலத்தில் (கி.பி. 7-9 நூற்றாண்டு) பக்தி இயக்கத்தின் எழுச்சியால் சமண பவுத்த மதங்களை அழித்து சைவம் நிலைகொண்டது.
அப்போது பவுத்த சமண விகாரைகளும் பள்ளிகளும் சைவக் கோவில்களாக மாற்றப்பட்டன.
அவற்றில் முதலாவதாக மாற்றப்பட்டது திருப்பரங்குன்றம் சமணர் தளம் கி.பி. 13 ஆம் நூற்றாண்டில் பிற்காலப் பாண்டியர் ஆட்சிக் காலத்தில் சைவ சமயத் தலமாக மாற்றம் பெற்றது என்று கல்வெட்டுகள் மற்றும் வரலாற்று ஆய்வாளர்கள் கூறுகின்றனர்.
இது முருக வழிபாட்டுத்தலமாக மாறியது என்று 14ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து 15 ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான சில பதிவுகளின் மூலம் அறியப்படுகிறது.
கி.பி. 13 ஆம் நூற்றாண்டு (1223): முதலாம் மாறவர்மன் சுந்தரபாண்டியன் (கி.பி. 1216-1239) ஆட்சிக்காலத்தைச் சேர்ந்த கல்வெட்டு ஒன்று உள்ளது. இது முன்னர் சமணக் குடைவரையாக இருந்த ஒரு இடத்தை சுந்தரபாண்டிய ஈஸ்வரமுடையார் கோயில் என்று சிவன் கோயிலாக மாற்றியதையும், அதன் பராமரிப்புக்காக புளிங்குன்றூர் என்னும் கிராமத்தைத் தானமாக அளித்ததையும் குறிப்பிடுகிறது.
சான்றுகளின்படி திருப்பரங்குன்றம் முருகன் கோவில் என்பது 14 ஆம் நூற்றாண்டிற்குப் பிறகு உருவாக்கப்பட்டது. மேலும் இக்கோவில் 18 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில்தான் பிரபலமாகத் துவங்கியது.

